بررسی الگوی مقاومت باکتریایی مولد کونژنکتیویت نوزادان

زمینه و هدف: کونژنکتیویت یکی از عفونت های شایع دوران نوزادی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل باکتریال ایجادکننده، الگوی مقاومت و حساسیت آنتی بیوتیکی آن ها در نوزادان بستری انجام شد.روش بررسی: 72 نوزاد مبتلا به کونژنکتیویت در این مطالعه توصیفی بررسی شدند. اطلاعات فردی، سن، جنس، علت بستری، نمونه کشت ترشحات چشم و آنتی بیوگرام، نوع درمان تجربی و نتایج درمان بیماران جمع آوری و ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss ویراست 16 مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: 44 نوزاد (1/61%) مذکر بودند. میانگین سنی آن ها 7/7±6/11 روز بود. 26 نفر (1/36%) کشت مثبت ترشحات چشمی داشتند. شایع ترین باکتری، استافیلوکوک اورئوس با شیوع 1/46% (12 مورد) بود و سایر عوامل عبارت بودند از: گونه های استرپتوکوک (23%)، پسودوموناس (3/15%)، اشریشیا کلی (5/11%) و هموفیلوس آنفولانزا (8/3%). بیش ترین موارد مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب مربوط بود به: آمپی سیلین، پنی سیلین، سفکسیم و سفتازیدیم (100%). حساس ترین آنتی بیوتیک ها وانکومایسین و ایمی پنم (100%) بودند. پاسخ درمانی سولفاستامید و جنتامایسین موضعی حدود 60% بود. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر مقاومت به آمپی سیلین و برخی انواع سفالوسپورین های نسل سوم 100% و حساسیت به آمینوگلیکوزیدهای موضعی یا سیستمیک بیش از 50% بود. با توجه به افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی، انجام کشت و آنتی بیوگرام پیش از شروع درمان و مطالعات وسیع تر توصیه می شود.